Şemsüleimme es-Serahsî (ö. 483/1090) Orta Asya Mâverâünnehir Hanefî fakihlerinin en önemli temsilcilerinden biridir. Mezhebin kurucu imamlarından rivayet bulunmayan fıkhî meseleler hakkında Hanefî mezhebi içinde içtihat edebilen âlimler arasında sayılmaktadır. Serahsî’nin bu eseri, Hanefî mezhebinin kurucu imamlarından birisi olan Muhammed b. Hasan eş-Şeybânî’nin (ö. 189/805) mezhep literatüründe “zâhirü’r-rivâye” olarak tanınan eserleri arasında yer alan el-Câmiu’s-sagīr üzerine yapılmış bir şerh çalışmasıdır.

Serahsî, eserlerinin çoğunda olduğu üzere Şerhu’l-Câmii’s-sagīr’i de hapisteyken öğrencilerine yazdırmıştır. Bilinen diğer el-Câmiu’s-sagīr nüshalarından hiçbiri İmam Muhammed’in tertibini yansıtmazken, Serahsî’nin bu eseri İmam Muhammed’in orijinal tertibine sadık kalarak şerhetmiş olması onun şerhine ayrı bir önem kazandırmaktadır.